The Black Cat

a safe haven for true jazz cats

Peter Hertmans Quartet

Peter Hertmans Quartet

dinsdag 12 april 2016

Jazzfestival Dendermonde zo’n dertig jaar geleden. Veel volk. Prachtig weer. Maar de organisatoren zaten met de handen in het haar. De hoofdact had afgemeld en men was druk op zoek naar een evenwaardige vervanging. Van uur tot uur werd aan het publiek gemeld hoe de onderhandelingen evolueerden. Een Cubaanse topband in Parijs was vrij die avond, maar hun bassist zat in Zwitserland voor opnames. Een poos later meldden de organisatoren dat de bassist van Toots Thielemans vrij was en nu full speed vanuit Utrecht was vertrokken naar Dendermonde. Spannend!

Het beroemde Paquito D’Rivera Quintet, bestaande uit vier voorname Cubaanse vijftigers, stond al even warm te blazen, wanneer de invallende nummer vijf het podium kwam op gehuppeld: een jonge blonde langharige slungel met zijn Fender Precision Bass onder de arm. De opzwepende Latino bebop jazz van D’Rivera klonk erg melodisch complex en ritmisch hectisch, maar deze muzikant speelde moeiteloos de baspartijen ook al had hij nooit één noot gerepeteerd met deze band. En hij deed dat met een ontwapenende gedrevenheid en aanstekelijk enthousiasme. Toen bij het laatste nummer de artiesten werden voorgesteld, sprong het publiek spontaan recht bij de naam Theo De Jong en volgde er een minutenlang heftig applaus. Dit was pas pure klasse.

En nu hier in onze Black Cat, kwam deze legende de bassnaren beroeren op ons super bescheiden podium.

Het Peter Hertmans Quartet bracht een beklijvend mooi concert. De composities van Hertmans klonken even poëtisch als de titels ervan: ‘Adinda, Strangled Nude, Peace…’ Zijn gitaarspel was virtuoos en klater-helder. Lionel Beuvens voegde op drums de perfecte subtiele percussieve toetsen toe. Op sopraansax en dwarsfluit bracht Daniël Stockaert sfeervolle, ingetogen soli. En Theo De Jong stond nog even aanstekelijk en gedreven aan de snaren van zijn akoestiche bas te plukken als dertig jaar geleden.

Toen ik hem herinnerde aan dat festival, antwoordde hij laconiek: “Toen ze me belden zei ik meteen ‘JA’! Wist ik veel wie die Paquito D’Rivera was!”