The Black Cat

a safe haven for true jazz cats

StarkLinnemann Quartet

StarkLinnemann Quartet

dinsdag 5 december 2017

StarkLinnemann… dat was niet-aflatende telefoontjes ontvangen om te solliciteren voor een concert, bij toezegging meteen een gedetailleerd contract toegestuurd krijgen, duidelijke instructies voor onze promotekst, een dijk van een website en twee aangetekende zendingen met kwaliteitsvolle affiches en flyers ontvangen, een paar maanden voor hun concertdatum. Dit soort professionalisme had ik nog nooit meegemaakt.

Ik verwachtte me dan ook aan vier sip kijkende ambtenaren die hun repertoire kurkdroog zouden komen afhaspelen. Onterechte vooroordelen, zo bleek, toen de bandleden hier joviaal en enthousiast hun instrumenten binnen sleurden. Even stak het professionalisme toch de kop op toen bleek dat één toets van de vleugel niet dempte en onze pianostemmer in allerijl diende af te komen. Waarvoor dank Tijn!

De groep had net een opnamesessie in Italië achter de rug en was dus uitstekend op elkaar ingespeeld. En wat een ongelooflijk concert kreeg The Black Cat op Sinterklaasavond in zijn schoentje gegooid! Twee sonates van Chopin, ge-her-componeerd door Paul Stark, werden met een bijzonder grote dynamiek op het podium gebracht. Het concert zat vol verrassende wendingen: romantisch-klassiek kon plots omslaan in stevige bebop, een Afrikaanse polyritmische solo vormde de intro van een sensuele pianoballade, Latino-jazz mondde uit in een arco solo op contrabas. Aan de vleugel ontpopte Paul Stark zich als virtuoos en polyvalent muzikant die intens passioneel en diep doorleefd het klavier aansloeg. Jonas Linnemann roffelde op zijn indrukwekkend drumstel subtiel complexe ritmepatronen. Het tweede concertdeel werd bluesy ingekleurd door Iman Spaargaren, de saxofonist met de prachtige Coltrane sound. Vasilis Stefanopoulos voorzag het kwartet zowel snaren plukkend als strijkend van diepwarme, melancholische baspartijen.

“Oei, dit concert gaat een probleem worden voor onze compilatie-cd”, mopperde onze lichtman Geert achteraf. “Elk nummer duurde bijna een uur!” “Misschien moeten we dit jaar onze leden maar eens een dubbel-cd cadeau doen”, lachte de voorzitter…