Midnight Blue Birds

dinsdag 23 januari 2018

De ijzeren wet van onze voorzitter: fotosessie van de groep vóór het concert, liefst rond 18.00 uur!!! Na het concert wil hij immers zijn tijd, aandacht en enthousiasme delen met de Black Cat Family. Toen de Midnight Blue meiden pas om 19.40 uur vrolijk kirrend zijn studio kwamen binnen gehuppeld, mochten ze dan ook meteen weer opkrassen. Ze waren nochtans ruimschoots op tijd gearriveerd maar na de soundcheck kroop er immens veel tijd in hun vestimentaire en schminkaire preparatie om trouw aan hun concept voor de lens te kunnen poseren.

Na de nieuwjaarsspeech van de – lichtjes uit zijn hum zijnde – voorzitter, schreden er drie retro opgedirkte nimfjes het podium op die zo in een jaren 40-film hadden kunnen figureren. Legendarisch pianist-componist Fats Waller zei ooit: “In jazz is het niet zo belangrijk wat je doet, maar wel hoe je het doet!” En hoe deden ze het, onze Midnight Blue Nachtegaaltjes… een versleten, oubollig en afgeschreven genre brachten ze sprankelend weer tot swinging-springing leven. Visuele clichés als felrode tuitlipjes, zwoele vingerknipjes en sensuele danspasjes inbegrepen.

De heerlijke close harmonies, de bluesy frasering, de grappige imitaties van blaasinstrumenten, het scatten… allemaal duidelijk geïnspireerd door ‘The Boswell Sisters’. Het hele repertoire werd gebracht in een fascinerende mix van ragtime, boogiewoogie, honky tonk, swing, gospel en blues. Dit alles stevig ondersteund door de pianopartijen van Stan Vangheluwe. De talrijk aanwezige clubleden konden deze nieuwjaarscadeau bijzonder naar waarde schatten.

Na het concert nodigde onze breed glimlachende voorzitter de hele band uit voor toch maar een fotosessie in zijn studio. Er volgde enig gepruttel van de pianist van dienst die van zichzelf vond dat hij niet bij het plaatje paste.