Emilie & The Movers

dinsdag 19 maart 2024

Emilie stond op 13-jarige leeftijd al jazz-standards te kwelen op het podium naast haar vader, de befaamde saxofonist Bob Mover. Ze onderging gretig vele muzikale invloeden, waaruit ze een eigen stijl  puurde die best kan worden omschreven als songwriting met de harmonische complexiteit van jazz en de eenvoud van folk en klassieke country.

Emilie stond dan ook als een volleerd singer-songwriter op ons Black Cat podium met de nodige uitgebreide bindteksten, verlegen gegiechel en het obligate gitaar stemmen tussendoor.

Fragiel, ingetogen, spaarzaam tokkelend op haar akoestische gitaar, zong ze heel alleen haar van liefdespoëzie doordrenkte composities.

En dan vanaf het derde nummer werd ze sfeervol omringd door drie top jazzmuzikanten.

Jan Hautekiet voorzag de breekbare songs van subtiele piano arrangementen. Op baritongitaar stond Bart Buls in voor de baspartijen en sporadische akkoordbegeleiding wanneer hij zelf zong zoals in het Steely Dan nummer “Rikki don’t lose that number”. De songs van Emilie werden door de saxen en dwarsfluit van John Snauwaert met warme klanken virtuoos omstrengeld.

Na een gedreven prachtig instrumentaal intermezzo met composities uit Snauwaerts onvolprezen album “Work on peace” betrad Emilie weer het podium met zowaar Stevie Wonder, haar onafscheidelijke hondje, om enkel met gitaar en haar stem in oprechte schoonheid af te sluiten.